ကဗ်ာ ~ လယ္တီရိပ္သာ

အဆံုးအမကဗ်ာ(၁)

လူ႕ဘ၀ထဲ စာေမးပြဲ
ပူလုိ႔မဆုံး၊ ဆင္းရဲတုန္း၊ အရႈံးျဖင့္ပင္ စခဲ့ပါ။
တြန္းၾကတုိက္ၾက၊ လူ႔ဘ၀၊ ဒုကၡမ်ဳိးစုံတာ။
အမ်ားမကူ၊ ဆြဲမထူျငား၊ ပစ္လုိ႔ထား၊ လူလားမေျမာက္ပါ။
အမ်ားၾကည့္ရႈ၊ ေပါင္းစုကူညီ၊ လူ႕စြမ္းရည္တုိး၊ လူ႔တန္ခိုး၊ တန္ဖုိ႔းတက္ႏုိင္ပါ။
တရားေလ့လာ၊ ျဖည့္က်င့္ပါက၊ လူ႔ဘ၀ထဲ၊ စာေမးပြဲ၊ မလြဲေအာင္ရမွာ။
သူ႔ကုိေစာင့္ေရွာက္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ေျမာက္၊ မေၾကာက္ရေအာင္ စိတ္ေအးပါ။

ဘ၀လက္ေဆာင္ စြမ္းအားေျပာင္
ကံေကာင္းေထာက္မ၊ လူ႔ဘ၀ဟူ၊ ညဏ္ကုိကူေသာ္၊
ယူတတ္သေလာက္၊စြမ္းအားေရာက္၊ မေၾကာက္ရေအာင္ စိတ္ေအးရ။
အၿမဲေနျငား၊ ကုန္မသြား၊ တရားလူ႔အလွ။
တရားစုေဆာင္း၊ ခ်မ္းသာေၾကာင္း၊ အေကာင္းကိုယ္ပုိင္ရ။
ပစၥည္းကုိရွာ၊ ပညာကုိသြင္း၊ စိတ္ကုိရွင္း၊ လက္ငင္းစြမ္းအားရ။
ဘ၀လက္ေဆာင္၊ စြမ္းအားေျပာင္၊ ျမင့္ေခါင္ေအးခ်မ္းရ။

အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့လူ
ကိုယ့္ကုိ ကိုယ္ျမွင့္၊ လူလုိက်င့္၊ လူႏွင့္တူရမည္။
လူဆုိသည္မွာ၊ လုပ္သင့္တာ၊ ေကာင္းစြာ သိရမည္။
ထက္ျမက္စြန္႕စား၊ စိတ္စြမ္းအား၊ ျမင့္မားရပါမည္။

အဆံုးအမကဗ်ာ(၂)

အဆက္မျပတ္၊ သြားေနတတ္၊ မရပ္မနား၊ ေျပာင္းေနျငား၊ ထူးျခားအခ်ိန္ေတြ။
တကယ္ေျပာင္းတာ၊ ရုပ္နာမ္ပါ။ ခႏၶာမၿမဲေခ်။
ရုပ္နာမ္အသက္၊ ပ်က္ေအာင္ဖ်က္၊ အသက္ကုန္ရန္၊ ႏႈတ္ယူျပန္၊ ဧကန္စားတဲ့ အခ်ိန္ေတြ။
တကယ္ပ်က္တာ၊ ရုပ္နာမ္ပါ၊ ခႏၶာဆင္းရဲေခ်။
ေရတြက္ေၾကာင္းမွတ္၊ ေရတြက္အပ္၊ ထူးလတ္အခ်ိန္ေတြ။
ကုိယ့္အတြက္မွာ၊ ေရစရာ၊ ေကာင္းစြာက်င့္တဲ့ တရားေပ။
အညီအမွ်၊လူတုိင္းရေအာင္၊ တိက်ေသခ်ာ၊ ေပးတတ္ပါ၊ ခ်ိန္ခါကာလေတြ။
အခ်ိန္တုိင္းဟာ ၊တစ္ႀကိမ္သာ၊ ႏွစ္ခါမေပးေခ်။
မသုံးတတ္မႈ၊ ျဖဳံးေနသူ၊ အပူတုိးလုိ႕ေန။
သုံးႏုိင္သူကား၊ ၿပဳံးႏုိင္ျငား၊ စြမ္းအားတုိးလုိ႔ ေအးျမေပ။
အခ်ိန္တုိင္းသိ၊ စြမ္းအားရွိ၊ သတိၿမဲေအာင္၊ ႀကဳိးစားေလ။
အခ်ိန္ကုိထိန္း၊ အပူၿငိမ္း၊ တြက္ကိန္းကိုက္ၾကေပ။

အဖုိးတန္းလွ လူ႔ဘ၀
လုပ္ရန္အခြင့္၊ သင့္၊ မသင့္ကုိ၊ ႏႈိုင္းခ်ိန္တုိင္းတာ၊
ေကာင္းစြာသိတတ္၊ ဆုံးျဖတ္တတ္၊ မခြ်တ္လူေခၚရ၊
ထက္ျမက္စြန္႔စား၊ စိတ္ထားမွန္ကန္၊ ျမင့္မားျပန္၊ ဧကန္လူေခၚရ။
မိဘဆရာ၊ ေကာင္းတာေျပာၾကား၊ ျမတ္စကားကုိ၊
မွတ္သားနာယူ၊ စိတ္ထားျဖဴ၊ ထုိသူ လူေခၚရ။

လူဆုိသည္မွာ၊ လုပ္သင့္တာ၊ ေကာင္းစြာသိရေပ၊
ထက္ျမက္စြန္႔စား၊ စိတ္စြမ္းအား၊ ျမင့္မားၾကရေပ၊
ဆရာမိဘ၀၊ ေျပာသမွ်၊ႇ ဆုံးမနာယူ(သည္)ေလ။
တရားကင္ကြာ၊ မခ်မ္းသာ၊ ရွိတာေတြထဲ အငွားေတြ၊
တရားရွာမွ ၊ ကိုယ္ပုိင္ရ၊ မုခ်ခ်မ္းသာေပ။
သတိကုိကိုင္၊ ကိုယ့္ကုိႏုိင္၊ ႀကံခုိင္စြမ္းအားျပည့္၀ေပ။
ေမတၱာကုိကိုင္၊ သူ႔ကုိႏုိင္၊ ႀကံခုိင္ေအးျမေပ။
အဆိပ္ကင္းကြာ၊ လူ႔ခ်မ္းသာ၊ ေကာင္းစြာရရွိေပ။

မက်င့္လွ်င္ (ပူ)က်င့္လွ်င္ (လူ)
အက်င့္မပါ၊ သိရုံသာ၊ လူမွာရွိလုိ႔ပူ။
ေဆးေဖာ္ရုံသာ၊ မစားပါ၊ ဆရာေတြနဲ႕တူ။
အက်င့္ပါမွ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရ၊ ေအးျမတလူလူ။

ရတနာမွန္၊ အဖုိးတန္ေအာင္၊ ရႊြံညြန္ေက်ာက္ခဲ၊ သဲေျမထဲမွ၊
ခက္ခဲလွစြာ၊ တူးေဖာ္ကာ၊ ေကာင္းစြာျပဳျပင္ရ။
ဆင္ျမန္းသူမွာ၊ ရႊင္းလန္းကာ၊ ထည္၀ါဂုဏ္ရွိလွ၊
ထူးျခားျမင့္ျမတ္၊ လူ႔စိတ္ဓါတ္ကုိ၊ က်ဥ္းက်ပ္ရႈပ္ေပြ၊ ကိေလသာထဲ၊
အမႈိက္ထဲမွ၊ ခက္ခဲလွစြာ၊ တူးေဖာ္ကာ၊ ေကာင္းစြာျပဳျပင္ရ။
စိတ္ထားတတ္ကာ၊ ျမင့္ျမတ္ပါ၊ ခ်မ္းသာဂုဏ္ရွိလွ။

စြမ္းအားမပါ၊ အသိကြာ၊ နစ္နာ(ပူ)ဟုမွတ္။
မရွိလဲပူ၊ ရွိလဲပူ၊ အပူတုိးလုိ႔ အေနၾကပ္။
စြမ္းအားျပည့္ကာ၊ အသိပါ၊ ျမတ္တာ(လူ)ဟုမွတ္။
မရွိလဲေအး၊ ရွိလဲေအး၊ အေအးစုံလုိ႔ အေနျမတ္။
အညြန္႕ကုိထူ၊ တလူလူ၊ အပူၿငိမ္းလုိ႔ ဒုကၡလြတ္၊
စိတ္ေကာင္းထားက၊ လူ႔ဘ၀၊ မုခ်ရက်ဳိးနပ္။

အဆံုးအမကဗ်ာ(၃)

လူေတာ္လူေကာင္း စိတ္ေအးေၾကာင္း
ေရာဂါေၾကာင့္သာ၊ ေဆးဆရာ၊ စြမ္းတာသိႏုိင္သည္။
ကိေလသာဟူ၊ အပူေၾကာင့္သာ၊ ေကာင္းစြာက်င့္တတ္၊
သူေတာ္ျမတ္၏၊ ျမင့္ျမတ္ထူးဆန္း၊ လူ႕အစြမ္း၊ ျဖစ္ထြန္းေပၚလာသည္။
ေရာဂါအမ်ား၊ ရွိေနျငားလုိ႔၊ ေဆး၀ါးစြမ္းအင္၊ အာနိသင္၊ ေပၚလြင္ထင္ရွားသည္။
ကိေလသာဟူ၊ အပူအမ်ား၊ ရွိေနျငားလုိ႔၊ တရားစြမ္းအင္။ အာနိသင္၊ ေပၚလြင္ထင္ရွားသည္။
အသိပညာ၊ ရတနာ၊ လုိရာသုံးရသည္။
ပညာမရွိ၊ အသိကင္းကြာ၊ ရ-တာနာ၊ ရွိတာေသာ္မွ ဆုံးရသည္။
မရႈံးရေအာင္၊ ပညာေရာင္၊ ထြန္းေျပာင္ေစရမည္။
သဒၶါလြန္ကဲ၊ ပညာနည္း၊ တလြဲယုံတတ္သည္။
ပညာလြန္ကဲ၊ သဒၶါနည္း၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္သည္။
သတိတရား၊ ကြ်ဳ္ႏွစ္ပါး၊ စြမ္းအားညွိေပးသည္။
စြမ္းအားရွိမွ၊ႇ ေကာင္းက်ဳိးရ၊ မုခ်ခ်မ္းသာမည္။
ပညာရွိမူ၊ စြမ္းအားယူ၊ ေတာ္သူေခၚရသည္။
သဒၶါရွိမူ၊ စိတ္ၾကည္ျဖဴ၊ ေကာင္းသူေခၚရသည္။
ေတာ္လည္းေတာ္ေစ၊ ေကာင္းပါေစ၊ ႏွစ္ေထြညီရမည္။
ေက ာင္းက်ဳိးသုခ၊ အစုံရ၊ မုခ်ခ်မ္းသာမည္။

အဆံုးအမကဗ်ာ(၄)

တရားမပါ၊ လူ႔ခႏၶာ၊ ရွိတာမျပည့္၀။
တရားကုိခ်စ္၊ လူအစစ္၊ အႏွစ္ကိုယ္ပုိင္ရ။
အသိလြဲမွား၊ စိတ္ညံသြားလုိ႔၊ တရားကုိမုန္း၊ မက်င့္သုံး၊ ဆုံးရႈံးပ်က္စီးရ။
အသိထူးျခား၊ စိတ္ျမင့္မားလုိ႕၊ တရားခ်စ္ခင္၊ က်င့္သုံးလွ်င္၊
စြမ္းအင္တုိးတက္ႀကီးပြားရ၊
စြမ္းအားမပါ၊ ေရစရာ၊ လြန္စြာေၾကာက္လန္႔ရ၊
စြမ္းအားျပည့္ကာ၊ ေရစရာ၊ ေကာင္းစြာအားရွိလွ။
လူ၏စြမ္းအား၊ ျမတ္တရား၊ စိတ္ထားေကာင္းမွ ရႏုိင္ၾက။

လူ၏စြမ္းရည္ အာဇာနည္
အဆင္းလည္းလွ၊ ဗလလဘည္းသန္၊ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္၊ လိမၼတတ္၊လုံးရပ္ကိုယ္ထည္ျပည့္စုံသည္။
မင္းအသုံးခ်၊ ျမင္းေကာင္းလွ၊ တက္ႀကြအာဇာနည္။
ကိုယ္က်င့္သီလ၊ လုံ႕လအားသန္၊ ညဏ္လွ်င္ျမန္၊ သုံးရန္ရရွိ လိမၼာသည္။
သတၱေလာက၊ အားကုိးရ၊ ထူးလွအာဇာနည္။
အာဇာနည္ဂုဏ္၊ စြမ္းအားထုံ၊ ျပည့္စုံလူ႕စြမ္းရည္။

ဘုရားပြင့္ရာ၊ သာသနာ၊ ႀကဳံတာဘ၀ျမတ္။
လမ္ညႊန္းေပးျငား၊ ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ ႀကဳံျငားဘ၀ျမတ္။
တရားရွိရာ၊ အရပ္မွာ၊ ျဖစ္တာဘ၀ျမတ္။
အဂၤါႀကီ္းငယ္၊ ျပည့္စုံႀကြယ္၊ ခန္႔ထည္ဘ၀ျမတ္၊
လိမၼာသြက္လက္၊ လြန္ထက္ျမက္၊ ျမင့္တက္ဘ၀ျမတ္။
ကုုသုိလ္ဆႏၵ၊ လြန္ျပင္းျပ၊ ျမင့္လွဘ၀ျမတ္။
အေကာင္းေျခာက္ျဖာ၊ ျပည့္စုံပါ၊ ျမင့္တာဘ၀ျမတ္။